रामदेव बाबा पतन्जली स्टाेर र साेनपापडी

                  रामदेव बाबा पतन्जली स्टाेर र साेनपापडी

जेठ महिना , प्रचन्ड गर्मी , २०/३० जना अटाउने एउटा सानो हल। एयर कन्डीशन न भएको र हावाको लागि २ वटा सीलिग पंखा घुमी रहेका थिए । टेलीभिजन क्यामरा तयार पारिदै थियो । केही अासनी हरु बिछाइको थियो भुईमा । बीचमा तखत थियो सेतो कपडा ले छोपेको  र त्यहां तखत मा पनि केही आसनी राखिएको थियो । सात आठ जना स्वयम सेवक  यता उता गरि रहेका थिए । दृश्य हो - कृपालु बाग आश्रम को । केही समय को प्रतीक्षा पछि गेरुवा बस्त्र धारण गरेका,  काठ को खडाउ लगाएर बाबा रामदेव को प्रबेश भयो । उनका पछि सेतो बस्त्रधारी अन्य दुई जना पनि थिए , आचार्य कर्मवीर र आचार्य बालकृष्ण ।  भी अाकार भनाै वा तीर आकार , बनाएर तीनै जना बसे । अगाडी बाबा रामदेव र संगै तर अलि पछाडी जस्तो मा दुबै आचार्य हरु ।  सधै झै बाबा घुंडा मारेर बसे र बायां हात घुंडा माथी राख्दै दाहिने हत्केला आकाश तिर   फर्काए ......... यो बेला थियो उनकोे अनुलोम बिलोम प्रायाणाम को .....

....बाबा रामदेव को नाम आउंदा धेरै कुरा को सम्झना आउछ । .... आज भन्दा १२ १३ वर्ष पहिला..... भर्खर भर्खर बाबा रामदेवको कार्यक्रम टीभी मा आउन लागेको थियो । साझै बिहानै, जता ततै मानिसले दुबै हात का नङ घोटेको देखिन्थ्यो... कपाल कालो गराउन ।

देख्लान भन्ने चिन्ताले पिराेलेकाे मन.......

 "२०० च्यानल छन ..तर मन किन रमाउदैन, आनन्द किन आउदैन ?

धेरै कुराहरु लुकांउदा लुकाउंदा हाम्रो मन मस्तिष्क मा यति धेरै बोझ पर्न लाग्यो र पनि हामीलाई यदि ब्लड प्रेशर, शुगर, हार्ट प्राब्लम वा थायराइड देखिएन भने चमत्कार नै मान्नु पर्छ । 

चिठी .....सबैका साझा

अाज जति बेला हामी सबै कुरा लुकाउदै छाै , एउटा युग त्यस्तो पनि थियो, जहां घरमा कुनै चिट्ठी आएको छ भने त्यो चिठीपत्र घर भरीका लागि सबैका साझा मानिन्थ्यो ।

ती दिन... ती सम्झना ............कथा होल्डाल को

ती दिन... ती सम्झना ....

आज घरको स्टोररुममा सरसफाई गर्दा पुरानो जमानाको होल्डाल भेटाए । अचानक मलाई ४० बर्ष पहिला ती दिनको सम्झना आयो । आज तेसै को बारेमा केही कुरा शेयर गर्न मन लाग्यो .....

तेती बेला कतै यात्रा वा औषधी गराउन प–यो वा तीर्थ आदि जानु प–यो भने बाटोमा ओढने, बिछाउने, एक दुई वटा दोलाई सीरक, काम्लो इत्यादि सबै लिएर हिडने गरिन्थ्यो । फस्र्ट क्लास भएपनि रेलमा आफ्नो ओढने बिछाउने लिएर मानिसहरु हिडने गर्थे । ती सबै ओढने बिछाउने राख्नको लागि होल्डाल हुन्थ्यो । होल्डाल, घरमा न भएमा फलानोको घर छ भन्दै मागेर ल्याउने पनि गर्थे । नहुनेले चांही दरी, तन्ना को भएपनि गुन्टा भने बनाएर लैजाने गर्थे । 

आमाबाबु ले कुरै बुझ्नुहुन्न

साथीहरु, नमस्ते 
पछिल्लो अंकमा मैले किशोरकिशोरीहरु सित अंतक्रिया गर्दा उनीहरुले उठाएका केही प्रश्न बारे चर्चा गरेको थिएँ .  तेसैको कड़ी को रुपमा आज को लेख . यस बिषयलाई सामान्यतया जेनेरेशन ग्याप भनेर हलुका ढंगले लिने गरेको छ .  तर जेनेरेशन ग्याप भन्दा पनी एक अर्काको भावना लाई बुझने प्रयत्न को रुपमा लिनु राम्रो हुन्छ होला .            
 

किशोरकिशोरीका कुरा
 
आफ्नो कुरा बुझिदिउन भन्ने सबैको चाहना हो । यो स्वाभाविक हो । मानवीय गुण हो । तर आफुलाई राम्रो लाग्ने वा मनपर्ने कुरा आमाबाबुले मन पराई दिएनन भने कसलाई चित्त दुख्दैन र ?  

र धेरै जसो परिवारमा किशोर किशोरी र आमाबाबू बीच यस्तै समस्या देखिन्छ ।

शनिवारको दिन । सौगातले म्युजिक प्लेयरमा एउटा नया लोकप्रिय अंगे्रजी पपगीत बजाई रहेको 

थियो । मर्निगवाक बाट फर्केर बाबु घर आउदा के मूड चलेछ कुन्नी, एक्कासी तलैबाट 

चिच्याए,“बन्द गर , एक बिहान यस्तो गीत । भक्तराज आचार्यको भजन बजाए हुदैन ? .....“।

परिणाम, बाजा पनि चुप, बाबु पनि चुप । उता छोरो भुनभुनाई रहेको थियो, “यही भएर घरमा बस्नै मन लाग्दैन“ ।  

किन गर्छन आमा बाबु यस्तो ?

किशोरकिशोरीको डरलाग्दो परिवेश

साथीहरु नमस्कार ! 

पछिल्लो २वर्षमा मैले बिभिन्न युवाक्लब/समुहहरुमा किशोर/किशोरीका समस्याबारे गरेको अंतर्क्रियाहरुमा, उनीहरु बाट ब्यक्त गरिएका समस्याहरुबाट केही तपाईहरुका समक्ष राख्दै छु । सहभागीहरु टीनएजर्स तपाईं हाम्रो परिवेश कै थिए. उनीहरुले केही ब्यक्त गरेका बिचार यस प्रकार छन् ।

·       आमाबाबुले मेरो कुरा पटक्कै बुझ्नुहुन्न ।

·       सांच्चै भन्ने हो भने मेरो घरै छैन ।

·       घरबाट भाग्न मन लाग्छ ।

छोराछोरीलाई कस्तो बनाउने

 नमस्ते साथीहरु
अलि ब्यस्त भएको कारणले यस पालीको पोस्ट केही ढीला हुन गएको छ . यसपटक छोराछोरी हुर्काउने बारे केही कुरा ...

छोराछोरीलाई कस्तो बनाउने

हंसिलो बनाउने । 

बर्षाको मौसम। तराईतिर रात भरी मुसलधारे पानी । बिहान उठदा चारै तिर पानी पानी,  शान्ति भान्साको काममा ब्यस्त थिइन । काम धेरै बांकी छ केटाकेटीलाई स्कुल पठाउने चटारो । यत्तिकैमा छोराछोरी दुबै आए, ठुलो स्वरमा भने , “मम्मी , आहा  आज नाउ बाट स्कुल जान पर्ने भयो । नाउ बोलाउन फोन गर्नु पर्यो“ । शान्ति पनि कहां कम थिइन र . हांस्दै भनिन,तिमीहरुलाई स्वीमिग सिकाएको बल्ल काम लाग्ने भो । स्वीमिग गर्दै जाने आज । सबै हास्न थाले । उता छिमेकीको घरमा अर्कै दृश्य थियो । त्यहां छोरा रुदै झगडा गर्दै थियो, “नाई आज स्कुल जान्न । कसरी जाने स्कुल यस्तो पानीमा“ । आमालाई फकाउन हम्मे हम्मे । 

छुनुमुनु छुनुमुनु गर्दै आईन आगन मा छोरी......

घरका आधार भनेकै वास्तवमा छोरी नै हुन्छन । इष्टमित्र सबैसित ब्यवहार राख्नु र एकैपटकमा दुई–दुई परिवारको जिम्मेवारी कसरी मिलाउने भन्ने कुरामा धेरै सिपालु हुन्छन । कुनैपनि क्षेत्रमा उनी हरुको क्षमतालाई कम गरेर हेर्नै सकिदैन । तैपनि प्राकृतिक फरक त हुन्छ नै ।
त्यसै अनुसार ती सानी नानीहरुका पनि केही खास आवश्यकताहरु हुन्छन ।   आज को बिचार यीनै छोरीहरु को बारे